Grzybica - wstydliwy problem

Grzybica, inaczej mikoza, to nie jedna choroba, ale cały zespół dolegliwości, wywoływanych przez mikroskopijne, chorobotwórcze grzyby (około 200 gatunków). Niemal połowa Polaków choruje na grzybicę stóp, jedna czwarta na grzybicę paznokci.

Kto choruje?

Praktycznie każdy może zachorować i nie jest prawdą, że grzybica bierze się z brudu. Chociaż jak pokazują statystyki choroba ta częściej dotyka mężczyzn, zarówno w młodszym, jak i starszym wieku. Infekcje grzybicze skóry częściej też atakują osoby starsze ze względu na osłabienia organizmu, towarzyszące choroby, przyjmowanie leków w tym antybiotyków, sterydów, leków immunosupresyjnych.

Szczególnie łatwo „złapać grzyba” w miejscach publicznych, gdzie chodzimy bosą stopą np. na basenach, w akademikach, siłowniach, salach gimnastycznych, szczególnie tam gdzie jest ciepło i panuje duża wilgotność. Zarażenie następuje także:

• w wyniku kontaktu z chorym człowiekiem,
• kontaktu z chorym zwierzęciem,
• przez kontakt z przedmiotami, których używał chory (np. buty, ręcznik, bielizna, pilnik do paznokci itp.).

Kilka rodzajów

Biorąc pod uwagę różnorodność gatunków dokonano klasyfikacji ze względu na pochodzenie grzybów, objawy chorobowe czy miejsce rozwoju choroby.

Najbardziej przejrzystą klasyfikacją jest podział grzybic powierzchownych:

• grzybica stóp, grzybica paznokci,
• grzybica skóry gładkiej,
• grzybica skóry owłosionej głowy,
• łupież pstry.

Jak rozpoznać grzybicę?

Najczęściej zakażenia grzybicze objawiają się zmianami na skórze lub jej martwych wytworach takich jak włosy czy paznokcie. Najłatwiej i najczęściej dochodzi do infekcji skóry stóp, między palcami, na podeszwie lub na dłoniach jednej lub obu rąk, rzadziej w pachwinach. Zmian grzybiczych nie da się nie zauważyć, chociaż bardzo często są bagatelizowane.

Najczęściej grzybica objawia się okrągłą lub owalną plamą rumieniową i pęcherzami, które zamieniają się z czasem w strupy. Pojawiać się może nieprzyjemny zapach. Bardzo często zmianom takim towarzyszy świąd (swędzenie), zaczerwienienie, podrażnienie, czy łuszczenie się naskórka. W przypadku, gdy nie podejmujemy leczenia, zmiany skórne znacznie się powiększają, może dojść do zainfekowania płytki paznokcia, a wtedy kuracja przeciwgrzybicza wydłuży się znacznie, będzie bardziej kosztowna, uciążliwa i będzie konieczność prowadzenia jej pod kontrolą lekarza dermatologa. Każdy kto choć raz miał kontakt z grzybicą, bez wątpienia przyzna, że należy ona do jednej z bardziej uporczywych chorób.

Łupież pstry

przykrą odmianą grzybicy jest łupież pstry. Wbrew pozorom nie jest to biały proszek spadający z naszych włosów na czarną koszulę - ten przypadek łupieżu nosi nazwę grzybicy skóry owłosionej głowy i leczy się go za pomocą ketokonazolu, substancji obecnej w niektórych szamponach przeciwłupieżowych oraz lekami przepisywanymi na receptę. Łupież pstry to zmiany na skórze gładkiej wymagające również interwencji farmakologicznej. Na ciele chorego pojawiają się różowe, lub ciemniejsze - brunatne plamy, które w procesie wzrostu mogą nawet zlewać się w jedność. Miejsca te nie opalają się na słońcu, a w świetle ultrafioletowym „świecą”, co jest często widoczne u osób bawiących się w dyskotece. Do infekcji dochodzi bardzo często w solariach!

Poznasz po dłoniach

Wszystkim wyżej opisanym grzybicom skórnym może towarzyszyć mikoza paznokci. Zakażona płytka paznokcia traci różową barwę, paznokieć zmienia swój naturalny kolor, ulega pobruzdkowaniu, kruszy się, a naskórek wokół rogowacieje. Czasem wał paznokciowy (obszar wokół paznokcia) jest opuchnięty, bolący, zaczerwieniony. Należy pamiętać iż grzybica paznokci jest stosunkowo trudna do leczenia, a terapia musi być prowadzona przy zastosowaniu leków na receptę, po wcześniejszym badaniu określającym rodzaj grzyba.

Ogólnymi objawami, które obserwujemy przy wielu rodzajach grzybic powierzchniowych, są:

• łuszczenie się, pękanie skóry,
• tworzenie się pęcherzyków lub wykwitów skórnych,
• miejscowe zaczerwienienia (z pozoru niewinne),
• czasem bardzo nieprzyjemny zapach potu.

Leczenie grzybicy

W przypadku każdej grzybicy należy pamiętać, że nie wolno drapać swędzących miejsc, ponieważ możemy w ten sposób przenieść zakażenie w inne miejsca ciała. Jeśli zauważymy niepokojące objawy, powinniśmy niezwłocznie udać się do lekarza, który zwykle przy początkowych zmianach zaleci kurację preparatami dostępnymi w aptece bez recepty (kremy, płyny, zasypki). Czasem jednak szybka wizyta u lekarza nie jest możliwa, dlatego powinniśmy zawsze posiadać w swojej apteczce preparat przeciwgrzybiczy, by np. nie popsuć sobie wakacji, wypoczynku czy po prostu szybko zatrzymać rozwijanie się choroby.

Farmakologia

W leczeniu grzybicy skórnej stosuje się leki doustne oraz zewnętrzne do stosowania miejscowego. Obecnie dostępne są już bez recepty najnowsze leki działające grzybobójczo, które cechuje wysoka skuteczność działania przy stosunkowo krótkim (1-2 tygodnie) okresie kuracji. Są to leki przeciwgrzybiczne z terbinafiną, takie jak np. Terbiderm krem. Dzięki tego typu preparatom można skutecznie leczyć grzybicę u pacjentów w różnym wieku, z obniżoną odpornością i chorobami ogólnoustrojowymi. Podstawową zaletą leków z terbinafiną jest jednak to, że nie tylko hamują rozwój grzybów (jak w przypadku leków starszej generacji, np. clotrimazol) lecz działają grzybobójczo, skracają czas leczenia, a nawroty choroby występują w bardzo niewielki stopniu, co jest szczególnie ważne przy leczeniu grzybicy. Dołączone do tego typu preparatów ulotki są zwykle tak napisane, że pozwalają pacjentom już w zaciszu domowym rozpocząć kurację. Jeśli więc decydujemy się rozpocząć leczenie jeszcze przed wizytą u lekarza, powinniśmy dokładnie przestudiować załączoną ulotkę.

Źródło: Redakcja grzybica.info

Forum - komentarze i opinie:

Skomentuj: